Εκεί που σταματούσαν οι άλλοι....Κύμη Ευβοίας

Καλημέρα σε όλους. Μόλις πριν λίγες μέρες επέστρεψα από τη μαγευτική Εύβοια και θέλω να μοιραστώ την εμπειρία μου σε ένα μέρος στην Κύμη, το οποίο θα έπρεπε να μετονομαστεί σε πίστα δοκιμής τετρακίνητων. 
Ξεκινήσαμε λοιπόν από τη Θεσσαλονίκη μια 4μελης οικογένεια, με τον Dusterix φορτωμένο. Μείναμε στην Κύμη για 6 μέρες και η αλήθεια είναι ότι πέρα από το στενό οδικό δίκτυο απόλαυσα τη διαδρομή από Χαλκίδα μέχρι την Κύμη και αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι οι παραλίες. Μπορούσες ανά πάσα στιγμή να σταματήσεις στην άκρη και να κατέβεις 5-6 μέτρα πιο πέρα και να μπεις στη θάλασσα. Εξερευνήσαμε τη γύρω περιοχή (Ανατολική Εύβοια) και οι περισσότεροι ντόπιοι μας πρότειναν δύο παραλίες -Τσίλαρος και Θαψά- και οι περισσότεροι κοιτώντας τον Dusterix μου έλεγαν με νόημα "λογικά θα βγεις χωρίς πρόβλημα". Έτσι λοιπόν την 3η μέρα πήγαμε στην παραλία "Τσίλαρος", μια αρκετά κατηφορική διαδρομή με νορμάλ λακούβες και μπόλικη σκόνη. Φτάνοντας στον "Τσίλαρο" (δεν είναι οργανωμένη παραλία) κατεβάσαμε ομπρέλες κλπ και κολυμπήσαμε σε μια όντως φανταστική παραλία. Από εκείνο το σημείο η διαδρομή συνεχιζόταν για περίπου 1,5 χιλιόμετρο και σε έβγαζε στη δεύτερη φανταστική παραλία (Θαψά). Το θέμα ήταν ότι στην αρχή της διαδρομής, από τη μια παραλία στην άλλη, υπήρχε ένα κομμάτι στο χωματόδρομο που "κολλούσαν" όλα τα αυτοκίνητα. Κολυμπούσες μέσα στο νερό και έβλεπες αγωνιώδεις προσπάθειες crossover, τετρακίνητων, απλών hatchback, τετρακίνητων wannabe να περάσουν το σημείο. Οι 9 στους 10 κατέληγαν να "κολλάνε" στο σημείο και να κατεβαίνουν με την όπισθεν αργά αργά. Άλλοι ταλαιπωρούσαν τις οικογένειες βγάζοντας τους εκτός αυτοκινήτου και έπαιρναν φόρα για να ανεβούν, αλλά και πάλι δίχως αποτέλεσμα. Το σημείο είχε αρκετά μεγάλες λακούβες-σκαλοπάτια από τα μαρσαρίσματα και τα τοπικά σπινιαρίσματα και πραγματικά μόνο λίγοι κατάφερναν να ανέβουν. 
Τελικά, αρκετοί ανέβαιναν με τα πόδια ή έρχονταν τετρακίνητα αγροτικά τύπου hilux και τους έπαιρναν στην καρότσα. Αυτά που έβγαιναν σχετικά άνετα ήταν Jimny και θηριώδη wrangler και φυσικά τετρακίνητα αγροτικά. Όλη η παραλία παρακολουθούσε την εν λόγω διαδικασία και κάποια στιγμή μου έγινε η ερώτηση "Μπαμπά το δικό μας μπορεί να ανέβει;" και η απάντηση ήταν "Αύριο θα δοκιμάσουμε να πάμε στα Θαψά για μπάνιο".
Έτσι την επόμενη μέρα έφτασα στην τοποθεσία-δοκιμασία και αφού περίμενα υπομονετικά ένα Qashqai, ένα Renegade και ένα Χ2 να κάνουν αποτυχημένη προσπάθεια, ήρθε η σειρά μου. Μάλιστα ένας νεαρός που παρακολουθούσε μου έδωσε συμβουλές. "Πάρε φόρα γιατί δε βγαίνεις με τίποτα". Η απάντηση μου ήταν "μην ανησυχείς". 
Φυσικά ο Dusterix ανέβηκε για πλάκα εν μέσω χειροκροτημάτων από τις μικρές στο πίσω κάθισμα και μετά από 1,5 χιλιόμετρο βρεθήκαμε στην παραλία Θαψά, η οποία ήταν πιο οργανωμένη από την παραλία Τσίλαρος. Το μόνο που μετάνιωσα είναι ότι δεν είπα στη σύζυγο να τραβήξει βιντεάκι την ώρα της ανάβασης!!!
Εκεί που σταματούν οι άλλοι...