Ηπειρώτικη ζυγιά και ακούσιες ορεινές περιπλανήσεις....

Η υπόσχεση που δόθηκε έπρεπε να τηρηθεί. Tο χρονοδιάγραμμα των διακοπών, πέρα από Κεφαλονιά και Ιθάκη, περιελάβανε και…… ολίγη από Ήπειρο….

Βέβαια, όπως ήταν αναμενόμενο, παρά το ταλέντο μου στην τέχνη της πειθούς αλλά και των αντισταθμιστικών οφελών που έταζα στο έτερον ήμισυ, η βόλτα δεν θα γινόταν αν δεν επισκεπτόμασταν και το τελευταίο τριτοξάδερφο για ένα σύντομο….. 5ωρο καφέ……

Οι μέρες περνούσαν βασανιστικά από καφετέρια σε ταβέρνα και τούμπαλιν ανακυκλώνοντας τα νέα του χωριού, με στιχομυθία που θα έκανε τον Φώσκολο να επαναπροσδιορίσει την προσέγγιση του στους διαλόγους Γιάγκου και Βίρνας Δράκου..… ενώ εγώ σε μια γωνιά, να νιώθω τον Λάκμο να με καλεί να πάω κοντά του, όπως οι Σειρήνες τον Οδυσσέα…και κατάρτι να με δέσουν, ούτε για δείγμα….

Μέρα 4η, τα νεύρα φλερτάρουν επικίνδυνα με τα όρια θραύσης τους…. και το μάτι έχει αρχίσει να ομοιάζει με του Jack Nicholson στο Psycho…
Από τη μια τα ξαδέρφια να ρωτάνε αν σαν Μηχανικός Πληροφορικής έχω συνεργείο που φτιάχνει υπολογιστές 😳……. πως γίνεται να μην έχω Τικ Τοκ ? (!!) 🥴…….και γιατί δεν με βρίσκουν στο Ινσταγκραμ ? (!!!)😤…….από την άλλη, Θείοι, θείες και λοιποί να λένε “ευτυχώς που τα παιδιά μας πήραν τα γιαννιώτικα χρώματα της γυναίκας μου”(ξανθά μαλλιά και πράσινα μάτια) και όχι τα δικά μου μελαχρινά Ιεραπετρίτικα……. 🤬🤬🤬

Ο κύβος ερρίφθη, με ύφος και πυγμή μυρμιδόνα, έκανα τη δήλωση, “αύριο ανεβαίνω στη δρακόλιμνη Βερλίγκα μόνος μου και όποιος θέλει ακολουθεί….

Το επόμενο μεσημέρι, μας βρήκε να ανηφορίζουμε με το Dusterακι για τα επιβλητικά Τζουμέρκα ή αλλιώς Αθαμανικά όρη, με κατεύθυνση προς Συρράκο…..

Το ραδιόφωνο καρφωμένο στο Ράδιο Ήπειρος, να παίζει αργούς Πωγωνίσιους σκοπούς δημιουργώντας το κατάλληλο μουσικό χαλί……

Όπως έγραφε και ο Κώστας Γεωργουσόπουλος:

Ναι, η μουσική ξυπνούσε στους αλλοτριωμένους λόγιους, επιστήμονες και στους εξόριστους στο άστυ συγγραφείς και συνθέτες το ρίγος του βυθού, τη ναρκωμένη μνήμη.
Το κλαρίνο κεντούσε μουσικά σιρίτια με χρυσές κλωστές πάνω σε βελουδένιες ποδιές. Το ακορντεόν κελάηδιζε, γουργούριζε και άλλοτε παιζογελούσε και το ντέφι είχε βρει τους σφυγμούς στους καρπούς των χεριών της ομήγυρης και χτυπούσε με τον ρυθμό της καρδιάς μας.
Στην Ηπειρο ακόμη και ο γάμος ξεκινάει με μοιρολόι, λες και αυτός ο εδραίος λαός έκανε γλέντι, τραγούδι και χορό την ηρακλείτεια διαλεκτική, όπου ζωή και θάνατος, πένθος και χαρά, ύπνος και ξύπνιο, γηρατειά και νιάτα, μέρα και νύχτα είναι το ίδιο, το ένα περιέχεται μέσα στο άλλο, παλίντονος αρμονία.

Σε λιγότερο από μια ώρα φτάσαμε στο Συρράκο. Πανέμορφο, χτισμένο σε μια πλαγιά του Λάκμου σε υψόμετρο 1150 μέτρων. Ο οικισμός είναι παραδοσιακός και διατηρεί αναλλοίωτη την ηπειρώτικη αρχιτεκτονική. Από το Συρράκο καταγόταν και ο ποιητής Κώστας Κρυστάλλης. Κάναμε μια βόλτα στα καλντερίμια και κάτσαμε στην πλατεία του χωριού απολαμβάνοντας ένα εξαιρετικό ελληνικό καφεδάκι με λουκούμι περγαμόντο....




Στη συνέχεια, πήραμε το χωματόδρομο προς το εκκλησάκι των αγίων Αποστόλων στα 1760 μέτρα υψόμετρο. Η διαδρομή είναι βατή ακόμα και με ψηλό ΙΧ. Η θέα σου κόβει την ανάσα! Κάτω διακρίνεται η λίμνη των Ιωαννίνων και δεξιά ο ορεινός όγκος του Ανατολικού Ζαγορίου....



Αφήνοντας πίσω το εκκλησάκι, ακολουθήσαμε τη διαδρομή προς λίμνη Βερλιγκα. Το τερέν γίνεται πιο απαιτητικό και η τετρακίνηση είναι απαραίτητη. Τα αλπικά λιβάδια διαδέχονταν το ένα το άλλο ενώ εκατοντάδες αγελάδες ήταν διάσπαρτες παντού....

Δυστυχώς, από τη μια τα τσοπανόσκυλα σε μέγεθος αρκούδας που ήταν ακροβολισμένα στους γύρω λόφους, από την άλλη οι 15 βαθμοί θερμοκρασία, μας ανάγκασαν να δούμε τη λίμνη μόνο μέσα από το αυτοκίνητο...



Η επιστροφή έγινε από Μεγάλο Περιστέρι, υπό το φως του φεγγαριού…..

Στα της διαδρομής τώρα, το duster και χωρίς κάποια βελτίωση θα ανταπεξέλθει στο 90% των απαιτήσεων ακόμα και στα σημεία με λάσπη τους βροχερούς μήνες. Το μόνο σημείο που χρειάζεται προσοχή είναι τα τελευταία 3 χιλιόμετρα προς τη λίμνη Βερλίγκα όπου η κλίση είναι σχετικά μεγάλη και το χώμα μαλακό. Επίσης, θέλουν προσοχή τα 17αρια ελαστικά στα σημεία με κροκάλα. Αν τηρηθεί η αρχή που λέει ότι το offroading είναι σαν το ψαροντούφεκο (ποτέ μην πηγαίνεις μόνος σου), θα απολαύσετε μια υπεροχή διαδρομή σε ένα πανέμορφο βουνό.

Ωραία βόλτα Κωνσταντίνε. Και πολύ ωραία παρουσίαση. Έτσι ακριβώς αισθάνομαι και γω πολλές φορές ή σχεδόν πάντα, όταν βρίσκομαι κοντα σε βουνά και όρη. Νομίζω ότι μου μιλάνε..... ότι με φωνάζουν...

Πολυ ωραια διαδρομη και πολυ καλη περιγραφη. Να ειστε ολοι καλα να ξανακανετε μια τετοια διαδρομη.

Αυτές οι παρουσιάσεις σου είναι όλα τα λεφτά!! 😁

Δεν είναι τίποτα περισσότερο, από μια ακατέργαστη βιωματική αποτύπωση εμπειριών με έντονη σαρκαστική..... χροιά...🙂

😆