Post by dusterman on Oct 30, 2017 17:01:13 GMT 2
OBDII FAULT CODE:
P0202 - Powertrain
Injector Circuit - Cylinder 2
Τα προβλήματα εμφανίζονται πάντα στην πιο ακατάλληλη στιγμή. Χθές λοιπόν, ξεκίνησα από Θεσσαλονίκη να κατέβω Πειραιά να μπω στο καράβι που θα με πάει σπίτι μου. Κοντά στην Αλεξάνδρεια Ημαθίας (χρησιμοποιώ την παλιά εθνική) άρχισα να νοιώθω κάποιους μικροδισταγμούς από το μοτέρ, οι οποίοι πατώντας γκάζι ξεπερνιόντουσαν. Στην αρχή δεν ανησύχησα γιατί αυτό μου το είχε κάνει και παλιότερα. Για την ακρίβεια μου το παρουσιάζει αραιά και που εδώ και 20000 χλμ περίπου αλλά το ξεπερνάει μόνο του. Κάποια στιγμή μάλιστα μου έδειξε στο "Torque" τον παραπάνω κωδικό προβλήματος. Αλλά ξεπεράστηκε και δεν ανησύχησα όπως είπα.
Μέχρι να φτάσω Κατερίνη το πράγμα όλο και χειροτέρευε. Αυτή την φορά μου άναψαν αρχικά το λαμπάκι preheating μαζί με το λαμπάκι του ESP
... Σταματώ δεξιά, σβήνω. Στο "Torque" διαβάζω πάλι το παραπάνω σφάλμα. Μετά από ένα λεπτό βάζω μπρος. Όλα ΟΚ και τα λαμπάκια έσβησαν. Ανοίγω καπό όλα κανονικά. Το μοτέρ δούλευε στρωτά. Ξεκινώ προς Ελασσόνα. Σε λίγο πάλι τα ίδια. Οδηγώ προσεκτικά και στήνω αυτί: Με λίγο γκάζι και μέχρι 1900 σαλ σχεδόν καλά. Με περισσότερες σαλ ακούω κάτι σαν "πειράκια" από το μοτέρ. Πατώ γκάζι και τα πειράκια σταματάνε αλλά το μοτέρ αρχίζει τους "δισταγμούς". Βρίσκω μία ισορροπία στο γκάζι και πηγαίνω...Δυσκολεύομαι στις ανηφόρες και κατεβάζω ταχύτητες. Αλλά στις κατηφόρες φεύγω ευτυχώς γρήγορα.
Θα το πάω λέω μέσα μου γιατί δεν με παίρνει να καθυστερήσω. Θα χάσω και το πλοίο. Κατεβαίνω Λάρισα, διασχίζω τον κάμπο με 70-80 χαω και την ψυχή στο στόμα. Εν τω μεταξύ έχουν ανάψει πάλι τα γνωστά λαμπάκια. Κάποια στιγμή σταματώ και ελέγχω τα λάδια καλού κακού. ΟΚ και το μοτέρ δεν ανεβάζει θερμοκρασία. Δύο γραμμούλες σε όλο το ταξίδι. Δεν υπάρχει ίχνος καπνού πίσω και η κατανάλωση πέφτει σιγά σιγά κάτω από τα 6lt/100... Κάθε φορά που σβήνω και ξαναβάζω μπρός τα λαμπάκια σβήνουν κι αυτά. Ανεβαίνω τον Δομοκό αργά και προσεχτικά ακούγοντας διαρκώς το μοτέρ. Κατεβαίνω Λαμία γρήγορα για να κερδίσω χρόνο.
Ανεβαίνοντας τον Μπράλο τα πράγματα χειροτερεύουν. Δεν πάει! Ανάβουν πάλι τα γνωστά λαμπάκια μαζί με το κόκκινο stop engine αυτή τη φορά. Σταματώ δεξιά και σκέφτομαι... Κανονικά πρέπει να φωνάξω οδική βοήθεια και να το φορτώσω. Βάζω μπρος να δω τι θα γίνει. Στο ρελαντί όλα καλά. Σβήνει και το κόκκινο stop engine. Ξεθαρεύω και ξεκινάω πάλι σιγά σιγά. Ανεβαίνω με τρίτη και 30 χαω. Σαν τρακτέρ... Τετάρτη δεν σηκώνει. Μετά από έναν αιώνα τελειώνει επιτέλους η ανάβαση και αρχίζει η κατάβαση. Κατεβαίνω με 100-110 χωρίς να το πιέσω και χωρίς πρόβλημα. Προσπαθώ να κερδίσω χρόνο. Συνεχίζω προς Θήβα με 60 χαω και πέμπτη. Σπάνια βάζω έκτη σε κατηφορικά σημεία. Με κυνηγάει ο χρόνος. Κοντά στην Αλίαρτο νοιώθω το μοτέρ να ζωντανεύει. Σε λίγο πηγαίνω με 100 χαω και το μοτέρ δουλεύει στρωτά. Δεν τολμάω να το πατήσω παραπάνω. Φοβάμαι μήν αρχίσει πάλι τα βηξήματα. Αν φτάσω με αυτό τον ρυθμό στη Θήβα σκέφτομαι θα προλάβω το καράβι...
Κάποια στιγμή στον Κιθαιρώνα μου ανάβει ξανά το κόκκινο stop engine. Μου έχει ήδη ανάψει το πορτοκαλί μοτεράκι
"Toxic Fume Filter System Warning Light". Σταματώ δεξιά και το ρελαντί είναι ακανόνιστο. Σβήνω για δύο τρία λεπτά. Βάζω πάλι μπρός και όλα οκ εκτός από το πορτοκαλί μοτεράκι που συνεχίζει να ανάβει. Ανεβαίνω προσεκτικά με τετάρτη ακόμα και πέμπτη. Στις λίγες στροφές δεν έχει μεγάλο πρόβλημα και πηγαίνει. Επιτέλους κατηφόρα και φτάνω Ελευσίνα. Με την ψυχή στο στόμα και 30 χαω ανεβαίνω το Σχιστό ενώ διάφορα πολύχρωμα φωτάκια αναβοσβήνουν στο ταμπλό. Δε δίνω πια σημασία. Απλά προσπαθώ να ακούω το μοτέρ... Φτάνω Πειραια και μπαίνω στο καράβι στο παρα πέντε.
Το Duster κρυώνει στο καράβι και μετά παίρνει μπροστά κανονικά. Τα φωτάκια σβήνουν όλα και όλα δείχνουν εντάξει. Στις πρώτες ανηφόρες μου κάνει πάλι τα κόλπα του. Το φέρνω προσεχτικά μέχρι το σπίτι και το βάζω στην αυλή. Καβαλάω τη μηχανή και πάω να πιώ ένα τσίπουρο. Είναι ήδη αργά αλλά το έχω ανάγκη...
Τώρα το έχω απ έξω και του ρίχνω μούντζες! Ταυτόχρονα ψάχνω στο ίντερνετ την θεραπεία...
P0202 - Powertrain
Injector Circuit - Cylinder 2
Τα προβλήματα εμφανίζονται πάντα στην πιο ακατάλληλη στιγμή. Χθές λοιπόν, ξεκίνησα από Θεσσαλονίκη να κατέβω Πειραιά να μπω στο καράβι που θα με πάει σπίτι μου. Κοντά στην Αλεξάνδρεια Ημαθίας (χρησιμοποιώ την παλιά εθνική) άρχισα να νοιώθω κάποιους μικροδισταγμούς από το μοτέρ, οι οποίοι πατώντας γκάζι ξεπερνιόντουσαν. Στην αρχή δεν ανησύχησα γιατί αυτό μου το είχε κάνει και παλιότερα. Για την ακρίβεια μου το παρουσιάζει αραιά και που εδώ και 20000 χλμ περίπου αλλά το ξεπερνάει μόνο του. Κάποια στιγμή μάλιστα μου έδειξε στο "Torque" τον παραπάνω κωδικό προβλήματος. Αλλά ξεπεράστηκε και δεν ανησύχησα όπως είπα.
Μέχρι να φτάσω Κατερίνη το πράγμα όλο και χειροτέρευε. Αυτή την φορά μου άναψαν αρχικά το λαμπάκι preheating μαζί με το λαμπάκι του ESP
... Σταματώ δεξιά, σβήνω. Στο "Torque" διαβάζω πάλι το παραπάνω σφάλμα. Μετά από ένα λεπτό βάζω μπρος. Όλα ΟΚ και τα λαμπάκια έσβησαν. Ανοίγω καπό όλα κανονικά. Το μοτέρ δούλευε στρωτά. Ξεκινώ προς Ελασσόνα. Σε λίγο πάλι τα ίδια. Οδηγώ προσεκτικά και στήνω αυτί: Με λίγο γκάζι και μέχρι 1900 σαλ σχεδόν καλά. Με περισσότερες σαλ ακούω κάτι σαν "πειράκια" από το μοτέρ. Πατώ γκάζι και τα πειράκια σταματάνε αλλά το μοτέρ αρχίζει τους "δισταγμούς". Βρίσκω μία ισορροπία στο γκάζι και πηγαίνω...Δυσκολεύομαι στις ανηφόρες και κατεβάζω ταχύτητες. Αλλά στις κατηφόρες φεύγω ευτυχώς γρήγορα.Θα το πάω λέω μέσα μου γιατί δεν με παίρνει να καθυστερήσω. Θα χάσω και το πλοίο. Κατεβαίνω Λάρισα, διασχίζω τον κάμπο με 70-80 χαω και την ψυχή στο στόμα. Εν τω μεταξύ έχουν ανάψει πάλι τα γνωστά λαμπάκια. Κάποια στιγμή σταματώ και ελέγχω τα λάδια καλού κακού. ΟΚ και το μοτέρ δεν ανεβάζει θερμοκρασία. Δύο γραμμούλες σε όλο το ταξίδι. Δεν υπάρχει ίχνος καπνού πίσω και η κατανάλωση πέφτει σιγά σιγά κάτω από τα 6lt/100... Κάθε φορά που σβήνω και ξαναβάζω μπρός τα λαμπάκια σβήνουν κι αυτά. Ανεβαίνω τον Δομοκό αργά και προσεχτικά ακούγοντας διαρκώς το μοτέρ. Κατεβαίνω Λαμία γρήγορα για να κερδίσω χρόνο.
Ανεβαίνοντας τον Μπράλο τα πράγματα χειροτερεύουν. Δεν πάει! Ανάβουν πάλι τα γνωστά λαμπάκια μαζί με το κόκκινο stop engine αυτή τη φορά. Σταματώ δεξιά και σκέφτομαι... Κανονικά πρέπει να φωνάξω οδική βοήθεια και να το φορτώσω. Βάζω μπρος να δω τι θα γίνει. Στο ρελαντί όλα καλά. Σβήνει και το κόκκινο stop engine. Ξεθαρεύω και ξεκινάω πάλι σιγά σιγά. Ανεβαίνω με τρίτη και 30 χαω. Σαν τρακτέρ... Τετάρτη δεν σηκώνει. Μετά από έναν αιώνα τελειώνει επιτέλους η ανάβαση και αρχίζει η κατάβαση. Κατεβαίνω με 100-110 χωρίς να το πιέσω και χωρίς πρόβλημα. Προσπαθώ να κερδίσω χρόνο. Συνεχίζω προς Θήβα με 60 χαω και πέμπτη. Σπάνια βάζω έκτη σε κατηφορικά σημεία. Με κυνηγάει ο χρόνος. Κοντά στην Αλίαρτο νοιώθω το μοτέρ να ζωντανεύει. Σε λίγο πηγαίνω με 100 χαω και το μοτέρ δουλεύει στρωτά. Δεν τολμάω να το πατήσω παραπάνω. Φοβάμαι μήν αρχίσει πάλι τα βηξήματα. Αν φτάσω με αυτό τον ρυθμό στη Θήβα σκέφτομαι θα προλάβω το καράβι...
Κάποια στιγμή στον Κιθαιρώνα μου ανάβει ξανά το κόκκινο stop engine. Μου έχει ήδη ανάψει το πορτοκαλί μοτεράκι
"Toxic Fume Filter System Warning Light". Σταματώ δεξιά και το ρελαντί είναι ακανόνιστο. Σβήνω για δύο τρία λεπτά. Βάζω πάλι μπρός και όλα οκ εκτός από το πορτοκαλί μοτεράκι που συνεχίζει να ανάβει. Ανεβαίνω προσεκτικά με τετάρτη ακόμα και πέμπτη. Στις λίγες στροφές δεν έχει μεγάλο πρόβλημα και πηγαίνει. Επιτέλους κατηφόρα και φτάνω Ελευσίνα. Με την ψυχή στο στόμα και 30 χαω ανεβαίνω το Σχιστό ενώ διάφορα πολύχρωμα φωτάκια αναβοσβήνουν στο ταμπλό. Δε δίνω πια σημασία. Απλά προσπαθώ να ακούω το μοτέρ... Φτάνω Πειραια και μπαίνω στο καράβι στο παρα πέντε.
Το Duster κρυώνει στο καράβι και μετά παίρνει μπροστά κανονικά. Τα φωτάκια σβήνουν όλα και όλα δείχνουν εντάξει. Στις πρώτες ανηφόρες μου κάνει πάλι τα κόλπα του. Το φέρνω προσεχτικά μέχρι το σπίτι και το βάζω στην αυλή. Καβαλάω τη μηχανή και πάω να πιώ ένα τσίπουρο. Είναι ήδη αργά αλλά το έχω ανάγκη...
Τώρα το έχω απ έξω και του ρίχνω μούντζες! Ταυτόχρονα ψάχνω στο ίντερνετ την θεραπεία...
