Μήπως η τεχνολογία των αυτοκινήτων πήρε λάθος...δρόμο;

Καθώς βράδυ - καύσωνας - ζέστη, αποφάσισα να καταθέσω εδώ στην παρέα έναν προβληματισμό που κυκλοφορεί στο μυαλό μου αρκετό καιρό, ίσως και χρόνια.

Αυτός ο προβληματισμός ενισχύεται από την κακή (όχι και τοσο ευχάριστη) εμπειρία που έχω με το duster μέχρι τώρα τουλάχιστον.

Έχω την εντύπωση ότι από εδώ και τουλάχιστον 10 χρόνια (για να μην πω 15-20), η όλη τεχνολογία των αυτοκινήτων έχει πάει προς μια εντελώς λάθος κατεύθυνση ως προς την εμπλοκή των ηλεκτρονικών συστημάτων στην λειτουργία τους. Αναφέρομαι φυσικά στο ECU, το οποίο έχει δύο ερμηνείες:

1. Electronic Control Unit.

2. Engine Control Unit.

Για εμένα, η 1η είναι αυτό που γνωρίζουμε ότι έχουν τα αυτοκινητα από το 1990 και μετά. Μια ηλεκτρονική πλακέτα προγραμματισμένη για να ελέγχει κάποιες λειτουργιες όπως abs, αερόσακοι κτλ και να συλλέγει μερικά δεδομένα λειτουργίας του κινητήρα. Με άλλα λόγια πρόκειται για ένα ΠΑΘΗΤΙΚΟ σύστημα το οποίο εάν για κάποιο λόγο χαλάσει εξ ολοκληρου ή τμήμα του, το αυτοκίνητο σαν κατασκευή θα συνεχίσει να κάνει τη δουλειά του (συνήθως). Είναι (ή θα έπρεπε να είναι) στην τελική ένα κουτί με 4 ρόδες, μια μηχανή κι ένα τιμόνι. Τόσο απλά τουλάχιστον στο δικό μου το μυαλό.

Η 2η όμως είναι κάτι άλλο. Η πλακέτα δεν λειτουργεί απλώς παθητικά, αλλά ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΑ. Πλέον εμπλέκεται σε όλες τις λειτουργίες του κινητήρα (ο οποίος γίνεται όλο και πιο πολύπλοκος σαν κατασκευή...γιατί; ) με δεκάδες ή εκατοντάδες αισθητήρες που συλλέγουν δεδομένα, τα μεταφέρουν σε αυτήν, η οποία στη συνέχεια παίρνει αποφάσεις.

Αυτός ακριβώς ο ενεργητικός χαρακτήρας της λειτουργίας της είναι που με βρίσκει τελικά αντίθετο.

Ως μηχανικός (λογισμικού όμως), έχω έναν βασικό κανόνα όταν καλούμαι να λύσω ένα πρόβλημα, ή να φτιάξω κάτι:

Ο κανόνας αυτός λέγεται "το ξυράφι του Όκκαμ" (Occam's Razor). 

Τί λέει αυτός; Όταν για κάποιο δεδομένο πρόβλημα έχεις πολλές λύσεις, διάλεξε την απλούστερη. Ή όταν για κάποιο φαινόμενο υπάρχουν πολλές εξηγήσεις, τότε η απλούστερη είναι και η σωστή. Κ.ο.κ....

Να δώσω ένα παράδειγμα απο εμένα και την ταλαιπωρία μου.

Έχουμε έναν κινητήρα ντίζελ αλλά έχουμε και μια οδηγία για περιορισμό των ρύπων. Τί φτιάξαμε; Την τεχνολογία του DPF. Ωραία τεχνολογία και έξυπνη (αναγκαστικά θέλοντας και μη έκατσα να διαβάσω για αυτά και θα δώσω υλικό). Καλά μέχρι εδώ.

Που αρχίζει το πρόβλημα;

Αντί να βάλουμε τους αισθητήρες να παρακολουθούν παθητικά την διαδικασία και να ενημερώνουν τον οδηγό αν κάτι δεν πάει καλά ώστε να κάνει αυτός μια ενέργεια, έχουμε μια ενεργητική παρέμβαση της ECU (που στην περίπτωσή μας είναι Engine Control Unit και όχι Electronic) η οποία αποφασίζει πότε και με ποιόν τρόπο θα κάνει τη διαδικασία, λαμβάνοντας υπόψιν της κι άλλα δεδομένα από πολλούς αισθητήρες. Και αρχίζει η ασάφεια: Πως επηρεάζει ο κάθε αισθητήρας και με ποιόν τρόπο τον αλγόριθμο; Έχουμε κάποιο σαφές διάγραμμα του αλγορίθμου που "τρέχει"; Όπως αποδεικνύεται όχι! Κι αν έχουμε, δεν είναι σαφές! Ξεκινάνε διάφορες χαοτικές υποθέσεις και ένας λαβύρινθος πιθανών λύσεων σε ένα πρόβλημα που τελικά δεν καταλαβαίνεις αν προέρχεται από το ηλεκτρονικό ή το μηχανικό μέρος!

Και καταλήγεις με ένα αυτοκίνητο που κάτι έχει, αλλά δεν ξέρεις και τί ακριβώς έχει. Ψυχολογικά προβλήματα;

Το κερασάκι στην τούρτα είναι το γεγονός ότι έτσι και το ECU χαλάσει (ηλεκτρονικά κυκλώματα είναι, χαλάνε σίγουρα!), αντικατάσταση από την εταιρία δεν υπάρχει (μετά από 5-10 χρονια σταματάνε να βγάζουνε). Πρέπει να βρεις στα μεταχειρισμένα. Άρα; Πετάς το αυτοκίνητο (το οποίο κατά τα άλλα μπορεί να είναι μια χαρά!). Υπέροχο ε; Λογικό; .....